Rzeka w Konoha-Gakure

Nukeninka

- Ten mężczyzna... On miał Kaledoskopowego sharingana... - Sara przerwała czujac potworny ból.

Jonin

-O ja cię pier... - zaklął szpetnie kandydat na jonina. - Może być kłopot
Jeszcze nie miałem jako przeciwnika kogoś z sharinganem... - pomyślał

Nukeninka

- On jest saninem... Niedałabym mu rady... - załkała dziewczyna kiedy z rany znów zaczeła sączyć się krew.

Jonin

-Jedyna nasza nadzieja, to że ktoś jeszcze przeżył. Możemy spróbować zabić go razem.

Nukeninka

- Niedamy rady... Hokage Skowyt przeszła na ich stronę Yoh-san tez... - Sara zaczeła znów tracić kontakt z otoczeniem. Położyła głowę na bok.
- Nie wiem czy uda mi się przeżyć... - rzekła cicho.

Jonin

-Jest jeszcze Nami... - próbował pocieszyć ją Ra-V, jednak sam w to nie wierzył. Sytuacja zdawała się być beznadziejna.
Gdybym tylko odziedziczył klanową umiejętność... Wyglądałoby to inaczej
-Wolę umrzeć walcząc, niż jak tchórz, przyłączając się do nich. - powiedział po chwili - Nie dbam o swoje życie, ale stracę je z honorem, mając uniesioną głowę.

Nukeninka

- Ale... - Sara podniosła się ale po chwili padła bez ruchu.
- NIemoge pozwolić aby moi przyjaciele zgineli... - rzekła cicho i zamkneła oczy.

Jonin

-Najwyżej spotkamy się po drugiej stronie. Nie chcę uciekać. Nie chcę żałować. Musimy czekać na wieści. Na razie się prześpij. Obudzę cię, gdy przyjdzie pora.

Nukeninka

- Niebędzie tej pory... Czuje ze mój organizm nie wytrzyma bólu... - Po tych słowach Sara znów zasneła ale jej oddech i bicie serca niebyły równe były bardzo wolne.

Jonin

Nie umieraj...
Ra-V przysiadł na trawie obok nukeninki. Analizował sytuację. Miał nadzieję, że jeszcze ktoś przetrwał w wiosce i przyłączy się do nich.

Nukeninka

Sara ciągle oddychała wolno i bardzo nierównomiernie. Bicie jej serca było teraz lzejsze ale dalej spała. Ciagle coś majaczyła kiedyż miała goraczkę i to wysoką.
- Nie bracie... Uciekaj od nich... Dan zostaw go! Nie! Toushirou! - majaczyła ciągle przez sen.

Jonin

Ra-V podjął decyzję. Napisał coś szybko na kartce i położył ją obok Sary przyciśniętą kamieniem...

Nukeninka

Sara obudziła się powoli wstajac. Była cała w bandażach.
- Co to? - popatrzyła się na kartke i przeraziła się.
- Ra-V! - krzykneła!
- Cholera niemoge się przemęczać ale niadam mu zginać! - rzekła cicho i podparła się o miecz idąc powoli.

Nukeninka

Kilka minut poźniej Sara wróciła ponieważ niemogła chodzić. Była zbyt zmeczona czekała i modliła się aby Ra-V przeżył.

Jonin

Ra-V powrócił. Zreflektował się, że Sara już nie śpi. Podszedł do niej i usiadł.
-Nie udało się... Nie przekonałem jej... Nie wiem co mnie do tego nakłoniło, ale czułem że tak trzeba. Ona nie jest do końca zła...