Domek Sary i Ra-V'a...

Jonin

Ra-V przytulił Sarę. Milczał. Nie wiedział co powiedzieć. Nie mógł czuć tego co ona, a nie chciał mówić czegoś w tonie tego listu. Shinobi pozwolił się jej wypłakać.

Nukeninka

- Isoshi dlaczego ty? Byłeś z nas najstarszy obiecaliśmy sobie ze cała trójka wróci do domu... - Sara nie wytrzymywała płakała jak malutka dziewczyka, niemogła znieść potwornego bólu w którym istniały te obrazy. Niemogła uwierzyć zę on nie żyje, ze go nie ujrzy.
- Isoshi! Czemu pozostał mi tylko brat którego też moge stracić! Dlaczego? - łzy były coraz większe.

Jonin

Białowłosy shinobi zaczął głaskać Sarę. Przytulił ją jeszcze mocniej do klatki piersiowej.
-Akatsuki zapłaci za to. - powiedział - odnajdę także twojego brata. Pod ochroną mieszkańców wioski będzie bezpieczny.

Nukeninka

- Toushiro sobie poradzi ma swojego demona ale boje sie o siebie... - Sara wtuliła się obejmujac Ra-V'a i płacząc. Niemogła zrozumieć tego dlaczego on odszedł od niej i jej brata.
- Dlaczego on? - zapytała się.

Jonin

Ra-V nie odpowiedział na pytanie ukochanej. Nie wiedział czemu to właśnie jej kuzyn. Nigdy nie wiadomo.
-Nie martw się o siebie. Jestem przy tobie....

Nukeninka

- Nigdy tego niezrozumiem. - otwarła łzy i dała odpowiedź białemu wilkowi a ten zniknął.
- Nigdy. - usiadła na łózku i wtuliła głowę w poduszkę. Niemogła zasnąć ciągle o nim myslała myślała o wszytskich z domu i o Ra-V'ie bała się ze jego też moze stracić.

Jonin

Ra-V zaparzył sobie i Sarze herbaty. Podał jej kubek.
Za każdą osobę z twojej rodziny zginie dziesięciu Akatsuki. - powiedział - już ja tego dopilnuję.

Nukeninka

- Niezginie aż tylu... - Sara wzieła kubek powoli pijąc.
- Zabili az tylu ze nawet tylu Akatsuki niema. - rzekła cicho a łzy ustały. Dziewczyna już normalnie rozumowała. Usiadła i wypiła herbatę poczym połozyła kubek i poszła do łazienki wziąść prysznic.

Jonin

Ra-V opadł na łóżko dziewczyny. Próbował myśleć, ale nie potrafił. Coś nie dawało mu spokoju. Miał nieodparte wrażenie że coś przeoczył. Coś ważnego. Po chwili zasnął. Miał sen. Mroczną wizję, w którym widział opustoszałe pole jakiejś walki. W górze krążyły ptaki. Na środku wbity w ziemię stał jaśniejący niebieskim blaskiem miecz...

Nukeninka

Sara wyszła z łazienki wykręcajac wode z włosów widziała iż Ra-V śpi więc poszła do kuchni i spaliła list.

Jonin

Gdy shinobi się obudził, jego prawa ręka dziwnie pulsowała. Obejrzał ją dokładniej. Ujawniło się jego klanowe znamię. Nad przegubem widniał czarny symbol trzech złączonych pierścieni. Czy to oznacza...
-Katon. Soul Reaver - mruknął podnosząc dłoń w górę. Tak jak się spodziewał, jego ręka zamieniła się w ognisty miecz, który mógł przeciąć wszystko, a przy tym nie czuł jego ciężaru. Siłą woli ukrył miecz.
-Sara! Pozwól tu na chwilkę! - zawołał

Nukeninka

- Cos się stało? - w mgnieniu oka dziewczyna zjawiła się obok Ra-V'a.

Jonin

-Ujawniła się we mnie zdolność klanowa - uśmiechnął się - popatrz! Raiton. Soul Reaver!
Jego dłoń zamieniła się w elektryczny miecz. Pokazał jej jeszcze wersję Suiton i Katon
-Podoba ci się? - spytał

Nukeninka

- Fajne. - Sara usmiechneła się izrobiła pieczęć nie wymawiajac jej nazwy nad jej rekoma pokazała się mała kula lodu.
- Ale ja umiem wiecej. - zaśmiała się rzucajac się z radością na chłopaka.

Jonin

Shinobi objął Sarę i pocałował ją.
-Kocham cię - powiedział.