Domek Sary i Ra-V'a...

Nukeninka

Sara znów miała wizje demona lecz tym razem była spokojniejsza...
Kilka dni później Sara po wstaniu z łóżka już mogła chodzić o własnych siłach.
- Dobrze jest znów stać na nogach. - powiedziała cicho i poszła do kuchni robiac sobie kawę i robiąc przy okazji kawę ukochanemu.

Jonin

Ra-V także właśnie wstał. Doszedł do niego zapach kawy. Ździwił się nieco i poszedł to sprawdzić. Widząc chodzącą Sarę ucieszył się. Podszedł do niej i pocałował ją.
-Dzień dobry ^^ - powiedział i usiadł na krześle.

Nukeninka

Sara uśmiechneła się i wzieła miecz poczym wyszła z domu.

Jonin

Ra-V wziął kubek i wypił kawę. Poszedł do swojego pokoju i zaczął pisać coś na kartce...

Nukeninka

Dziewczyna zmęczona padła na podłogę w salonie i wyłozyła się ze zmeczenia jak placek. Niechciało jej się wstawać, podłoga była przyjemnie chłodna.

Jonin

Słysząc głuchy huk, jaki wydała Sara padając na podgłogę, shinobi odłożył karteczkę i pobiegł do salonu. O mało nie przewrócił się na Sarze. Ra-V podniósł dziewczynę i zaniósł do jej łóżka.

Nukeninka

- Wy faceci czasami dziwni jesteście. - Sara zaczeła się smiać. Była w doskonałym nastroju tylko jak zwykle z siłami było coś nie tak.

Jonin

Chomik w umyśle chłopaka zaczął intensywniej pracować, aby Ra-V mógł wymyśleć jakąkolwiek odpowiedź. xD Jednak po chwili powinęła mu się nóżka i złamał ja. Sad

Nukeninka

Sara podrapała się po głowie i przypomniała sobie o innej fiolce.
- Dawaj mi tu... Połamańcu. - walneła i chwyciła czarną fiolkę.
nalała ją na złamanie a to natychmiastowo się zasklepiło.
- Mówiłam jesteście czasami dziwni... Mieliśmy zacząć trening, czuje się na siłach. - rzekła cicho nukeninka.

Jonin

-Skoro tak, to nie ma sprawy. Wink

Chodźmy do ogrodu. Wink

Nukeninka

Sara podniosła się i wyskoczyła przez okno do ogrodu.
- Od czego mam zacząć? - zapytała się.

Jonin

Ra-V klasycznie (czyt. przez drzwi Razz

) wszedł do ogrodu.
-Na początek usiądź na trawie - chłopak usiadł - i opowiedz mi co wiesz o Fuunimaru.

Nukeninka

Sara usiadła na trawie i zaczeła recytowac.
- Fuuninmaru to najstarszy i najsilniejszy demon Północnego-wschodu. Kiedys był zwykłym smokiem który strzegł bram wiosek. Później coś go opętało i już tego nikt niezmienił. Kiedy Fuuninmaru zaatakował naszą rodzinę ojciec zaklnął go w mieczu który posiadłam. Fuuninmaru posiada cztery fazy rozwoju już wszystkie ujawiłam.
Faza Pierwsza: Oczy zmeniaja barwę na ciemniejszą i stają się puste, przebiegaja przez nie błyskawice i tornada oraz wszytsko co najgorsze, wtedy już można stracic panowanie nad ciałem.
Faza Druga: Pozostają oczy, z placów wyrastają skrzydła z wiatru a wiązka chakry oplata rękę w której trzymany jest miecz. ogólnie użytkownika oplata wiązka biało-niebieskiej chary. Wtedy można takze stracić kontrole.
Faza Trzecia: Ujawnia się sam smok i kontroluje ciało w którym jest wyglada to dziwnie. Np. Ja kiedy weszłam w trzecią fazę byłam kontrolowana przez smoka i grałam na flecie. Najczęściej smok nieujawnia się ale mój jest inny.
Faza Czwarta: Tej fazy nawet niepamiętam, poniewaz mój umysł był ogólnie kontrolowany przed niego i nic z tamtego dnia niepamiętam... - rzekła cicho dziewczyna.
- Fuuninmaru mozna w czwartej fazie pokonać jedną technbiką, która go osłabia ale widziałeś skutki tej techniki byłam w krytycznym stanie. - dodała.
- Zapomniałabym smok sam wyglądał tak... - Sara wyjeła z medalika zdjęcie i rozłożyła je.

Jonin

Chłopak kiwnął głową i bez slowa wrócił do domu. Po chwili wrócił z kilkoma kadziełkami. Wbił je w ziemię i zapalił.
-Teraz powiem ci co jest celem naszego treningu. Bo nie jest nim bynajmniej uzyskanie większej mocy. Chodzi mi raczej o to, żeby wyciszyć Fuunimaru, abyś dała radę zdobyć nad nim całkowitą kontrolę. Zacznij od medytacji. Zajrzyj w głąb siebie i słuchaj. A gdy nie usłyszysz już nic nowego przyjdź do mnie i opowiedz mi o tym.

Nukeninka

Sara zaczeła medytowac. Była bardzo skupiona nawet wiatr nieodwazył się zawiać kiedy to robiła. Była wyciszona ale widziała straszne obrazy, znów zaczeła się denerwować, nie potrafiła zapaować nad tym i po chwili zaczeła krzyczeć. Niechciała ale czuła jak demon znów rozrywa jej ciało.
- NIe! - krzykneła i padła na ziemię dysząc.
Oczy miała zamkniete. Nie potrafiła nic poradzić.